12/11/2019· شناورسازي يك روش تصفيه فيزيكي است كه براي جداسازي ذرات جامد يا مايع از يك فاز مايع به كار ميرود. این روش برای اولین بار در سال 1900 برای جداسازي ذرات (سنگ معدن) به كار رفت. یک فرآیند با استفاده از حباب هوا برای حذف مواد معلق و مواد روغنی، گریس می باشد. در این فرآیند هوای فشرده با ذرات معلق مخلوط شده و باعث شناور شدن آن ها می شود.
اصل کار جداکننده مغناطیسی ساده ، اما کاملاً کارآمد است. ماده ای که نیاز به فرآوری دارد از طریق خوراک دهنده لرزشی به قسمت تحتانی تغذیه می شود. در حین حرکت از طریق قسمت تحتانی ، قسمت بالایی از آهنربا برای بلند کردن مواد مغناطیسی استفاده کرده و سپس آنها را به تقسیم کننده مواد مغناطیسی منتقل می کند ، که قبلاً توسط اپراتور تنظیم شده است.
جداسازی مغناطیسی لخته سازی انتخابی شناورسازی سرعت تهنشینی ذرات تفاوت در وزن مخصوص مواد در مقایسه با محیطی که در آن فرایند جداسازی پیاده میشود مارپیچ میز لرزان جیگ جداکننده ذرات ریز مانند جداکننده ثقلی چندگانه هیدروسایزر و هیدروسیکلون نیروی مغناطیسی نیروی گرانشی، کشش هیدرودینامیک، اصطکاکی یا اینرسی نیروهای جاذبه یا دافعه بینذرهای
فرایندهای ماشینکاری سایشی نیز از انواع این روشها هستند. اینگونه فرایندهای ساخت بیشتر برای رسیدن به تلرانسهای دقیق و کیفیت سطح بالا میباشند. یکی از انواع روشهای ماشین کاری سایشی که در این پایان نامه مورد بررسی قرار میگیرد فرایند پرداخت سطح به وسیله ذرات ساینده شناور در سیال مغناطیسی یا magnetic float polishing (mfp) میباشد.
شناور سازی عکس عمل ته نشینی است و برای جدا کردن مایع از جامد و یا مایع از مایع (بخصوص چربی گیری) بکار می رود. از این روش زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فاز جدا شونده که بصورت ذرات شناور و یا بصورت مایع دیگری است قابل ته نشینی نباشد. شناور سازی برای اهداف زیر بکار برده میشود: الف) حذف الیاف و مواد سبک و شناور در فاضلاب ب) حذف چربی و روغن
یک پیام ارسال کرد